Herbirimizin Iron Maiden'a bir başlama öyküsü vardır herhalde?Kimisi arkadaş tavsiyesiyle, kimisi raslantı sonucu ya da kendinden öncekilerin (abilerin-ablaların) yolunu izleyerek çıktı bu yola.Peki ne zamandan beri dinliyorsunuz?İlk dinlediğinizdeki izlenimleriniz?Ya da şimdiki görüşleriniz?Etrafta onlar hakkında duyduklarınız, eleştirileriniz?..liste uzar.Bunun gibi şeyleri burada tartışmak istedim; böylece herbirimizin bu (grup demiyecem artık) yaşam tarzı hakkında ki farklı yaklaşımlarını değerlendirip fikir alış verişi yapabiliriz diye düşündüm.Çünkü bu 'yaşam tarzı' ile ilgili bazı duyguları sadece 'o şekilde yaşayanlarla' paylaşabilirsiniz.Başka bir deyişle kankardeşinin derdinden kankardeşi anlar değil mi efenim=)Madem ben başlattım ilk yazı da benden olsun.Gerçi nerden başlıyacam, nası edicem hiç bilmiyorum.Maiden denince dilimin ucuna o kadar çok şey geliyor ki hiçbir şey söyleyemiyor tıkanıp kalıyorum.
Ne zamandı onu bile tam hatırlayamıyorum...İlkokul 3 ya da 4 olmalı.Bir önce ki gün abim elinde Manowar Best of'uyla çıka gelmişti onu net hatırlıyorum.Hemen dinlemiştim abimle beraber ve baya hoşuma gitmişti.Ancak bu gün müzik setinde dinlediğim adamlar bir garipti.En çok nakarata hayran olmuştum.Şarkı -özellikle de vokalin sesi epey coşturucu ve neşeliydi.''Raaağnn tuuuu dıııı hiiiiiillls ! ''=)Şarkıyı arka arkaya dinlediğimi ve abimle grup hakkında konuştuğumu hatırlıyorum.şarkıyı ilk dinlediğimde ''Olm manyak çalıyorlar lan adamlar!'' dememiştim - o yaşta diyemezdim zaten-.Ama basit,biyerden tanıdık,sıcakkanlı ve yürekten gelmişti.Vokal ise gerçekten çok garipti..Hem neşeli hem yumuşak hem sert hem karanlık.Adam hiç kasmadan sürekli değiştirebiliyordu sesini.O günden sonra hergün dinlemeye başladım.Abimle aynı oda da kalıyorduk, ikimizde ders çalışırken arkada sürekli olarak metal grupları çalardı- özellikle de Maiden.Belki de bu yüzdendir bilmiyorum, bir süre sonra adamların müziklerine aşırı derecede alıştım.Kısa süre sonra elime kumandayı alıp mikrofon gibi tutarak Bruce gibi şarkı söylemeye (playback tabi:D) başlamıştım.Hala yaparım gerçi o ayrı konu.Şimdi bakıyorumda o zamanlar gerçekten çabuk geçmiş.Açık konuşayım lise yıllarına kadar yaklaşık 30 tane Maiden şarkısı biliyordum.Çoğu Live after Death gibi konser albümlerinden ya da Best Of'lardan dı..Abimin üniversiteye gitmesi ve müzik setinin de salona gitmesiyle =) orta okulun ilk bir kaç yılı boyunca çok az metal dinleyebildim.Küçüklüğüm boyunca onları dünyanın en büyük grubu sanıyordum.Daha sonra abime bu konuda danıştığımda bu konuda pek de yanılmadığımı gördüm.(en azından abim de benim gibi düşünüyordu ve o dönemlerde bu doğrunun ta kendisi demekti=) ).Ancak bir süre sonra en yakın arkadaşımın Metallica manyağı çıkması, bir kaç kişiden sürekli Metallica ismini duymam, şanssızlığıma bu kişilerin Maiden'ı pek bilmemesi- tasvip etmemesi ve abime sorduğumda onun Metallica'ya sevmediğini öğrenmem (aksine adam Megadeth manyağıydı=)) içimde bazı şüpheler uyandırdı.Ulan yoksa sadece ben, abim ve arkadaşları mı Maiden da Maiden diyorduk?Yoksa..Yoksa...''Yoksa ne ulan?'' di mi?=)Çocukluk işte, belkide böyle saçma sebeplerden çocukluk kahramanlarıma bir darbe inmişti.Aslında çok saçma tabi, herkez dinlemiyor diye benim onlar hakkında düşüncelerim niye değişiyor?Başkalarının düşünceleri benim için bu kadar önemli miydi?Gülünç..onları dinleyip elimdeki kumanda görünümlü mikrofonla coştuğum sürece onlar dünyanın en iyi müziğini yapıyorlardı ve herkes bunun farkında değil miydi yani?Herkez onları dinliyor olmalıydı..ne dinliyorsun sorusuna utangaç utangaç Iron Maiden dediğimde; yüzlerinde saf,insanı kucaklayan bir tebessüm taşıyan bir gülücük belirmesi (Steve Harris gülüşü) gerekiyordu..Herşey böyle değildi..Hatta çoğu şey böyle değildi..Maiden dinlemeyenler ne çok şey kaçırıyordu??Nası yaşıyorlardı bu adamlar, nası dolduruyorlardı o boşluğu?? Hiç bilmiyordum.İçimde sürekli bu düşüncelerle boğuşarak geçirdim bu yılları.Wasted Years da diyebilirsiniz:D.Bir sabah eskisi gibi uyanıyordum.Bir sabah ise ''ulan yoksa ben kendimimi mi kandırıyorum?'' diyordum.
Lise yıllarına geldiğimizde bir süreliğine aklımı bu saçma takıntılardan arındırdım ve bir kaç yeni grup ile tekrar adam gibi metal dinlemeye başladım.Kaçınılmaz olarak hayvan gibi Maiden dinlemeyede başladım.Ve Şu an lise sonum, bu lise yıllarını zihnimi temizleyerek, bu son seneyi ise müzik bilgimi ve Maiden birikimimi geliştirmeye çalıştım.Daha yolun başındayım dinlemediğim bir sürü grup var ama artık temelimi sağlam oturttuğumu düşünüyorum ve şu lanet sınav da bitince ilk işim yeni albümden sonraki Maiden konserine gitmek, üstüme bi maiden tişörtü geçirip şehirde tur atmak olacak.Bu grup hakkında artık neler diyeceğimi bilmiyorum, önceden söylediğim gibi: tıkanıyorum.
Iron Maiden terbiyesinden elimden geldiğince ders çıkarmaya çalışıyorum.Hayatta yaptığım kayda değer işler arasında en üst sırada Maiden geliyor artık.Herbirinden, her albümünden, her şarkısından birşeyler öğreniyorum.Ve bunları çocuğuma adam akıllı anlatmayı gerçekten planlıyorum.Onlar benim diğer ailem.En az gerçeği kadar yakın.Hiçbiriyle konuşmadım, görmedim ama sanki daha önce bir çok şey yaşamışız bir çok şey paylaşmışız gibi samimiler bana.
Allah'a dua ediyorum, beni hiç bir zaman utandırmadılar, hiçbir zaman hayalkırıklığına uğratmadılar.Müzik tarihinde bunu yapan kaç kişi var bilmiyorum.Ve onlar hazine gibi..değerleri herkes tarafından bilinmiyor, bu hoşuma gidiyor artık.Utanarak Iron Maiden demiyorum.
Ve bişey söyliyim mi?
Cennet'te yapılacak işler arasında ilklerden biri onlarla konuşmak...uzun uzun durmadan...zaman çok nasılsa
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder